لویزان

همین بغل است اما زیاد به چشم نمی آید . انگار باید همین بغل نباشد . دم دست نباشد . انگار باید دور باشد تا به چشم بیاید .

لویزان اما دور نیست . همین بغل است . از هر جای تهران که اراده کنی نیم ساعت بعد آنجایی . یا سه ربع . فوق فوقش یک ساعت . بی آنکه یک شبانه روز در راه باشی . در ترافیک . بی آنکه ساعتها در شلوغی و راه بندان جاده مانده باشی .

که دیروز تا اراده کردیم داشتیم از پیچ پیچ های جاده اش بالا می رفتیم . لویزان . تپه های پر از دار و درخت لویزان . با منظره هایی دیدنی از شرق و غرب و جنوب و شمال تهران . مخصوصا" که هوا صاف و آفتابی باشد . بی هیچ آلودگی . تمیز . با آلاچیق هایی برای نشستن . و منقل هایی برای کباب ...

عیبش شاید همین است که نزدیک است . همین بغل . دور نیست . در دسترس است . سهل الوصول است . عیبش شاید همین است . که به چشم نمی آید . مثل بعضی آدمها . که زیاد به چشم نمی آیند . بسکه همین بغل هستند !