صدایی که می ماند

یکی دیگر از صداهای ناشناس هم رفت . یکی از صداهای مشهور و کاملا شناس اما برای ما ناشناس . برای ما جوانان بیست سی سال پیش .

سالهایی که هنوز اینترنت و گوگل و یوتیوب و امثال آن نبود که وقتی اسمی ، صدایی ، تصویری چیزی می دیدی و می شنیدی و احیانا" نمی شناختی ، فورا" بدوی و بروی سرچ کنی که اینکه مثلا دارد می خواند و چه خوب هم می خواند کیست .

همان سالهایی که بحث و فحص علما این بود که مایکل جانسون زن است یا مرد . حنجره اش را عوض کرده است یا اینکه تغییر جنسیت داده است . سالهایی که همه چیز بود و هیچ چیز نبود .

در آن سالها صدایی بود که یه دل می نشست . صدایی که اگر چه صدایی کلفت و ضخیم بود اما به گوش صدایی نرم و لطیف می آمد . به لطافت و ظرافت مخمل . صدایی که گاهی اینجا و آنجا می شنیدی . بی آنکه بدانی کیست . کجایی است .

امروز یکی از آن صداها خاموش شد . صدایی که البته بعدها دیدیم و دانستیم کیست . نه فقط اسم و رسمش را که شکل و قیافه اش هم دیدیم . آهنگ ها و سی دی ها و کنسرت هایش را دیدیم و شنیدیم و لذت بردیم . لئونارد کوهن . صدایی که امروز خاموش شد .

صدایی که دیگر سالها بود حتی برای ما هم ناشناس نبود . برای ما جوانان بیست سی سال پیش . صدایی که دیگر برای ما هم  آشنا بود . لئونارد کوهن . که اگر چه امروز صدایش خاموش شد اما جادوی صدایش برای همیشه باقی خواهد ماند . که فرموده اند تنها صداست که می ماند .