هنگامه

در این هنگام که یکشنبه دارد تمام می شود و دوشنبه دارد از راه می رسد ، هنگامی که نه این است و نه آن ،  با نوشتن کلمه هنگام به یاد هنگامه افتادم . آنهم نه هنگامه خواننده . بلکه آن هنگامه ای که  قدیم ندیم ها برادر کویتی پور می خواند : هنگامه ی پیکاره ، هنگامه ی پیکاره ...

یعنی آدم  با شنیدن هنگامه رسما” مغزش هنگ می‌کند که  در آن هنگام ! که عربی مد شده بود و حتی اسم عملیات ها نیز والفجر و والفتح و الی طریق القدس بود ، چطور به مخیله کویتی پور یا سراینده نوحه خطور کرده است که تا این حد پارسی را پاس بدارد و بگوید هنگامه ی پیکار !