در ستایش چند سالگی !

بیست سالگی . سی سالگی . چهل سالگی  ...

شاید که در ستایش زندگی . در هر سنی و در هر سن و سالی . وقتی که با وجود تمام پیشرفتهای حیرت انگیز علم و تکنولوژی اما هنوز که هنوز است در میان میلیاردها سیاره و ستاره و دیگر کرات و اجرام آسمانی بشر دو پا و زنده و زندگانی به سبک و سیاق زندگی آدمیان یافت می نشده است . شاید که فقط در ستایش زندگی . بی هیچ سن و سالی .

همان زندگی که به ما ارزانی شده است . اگر چه حتی بی اذن و بی اجازه . همین زندگی . چه خوب و چه بد . در همه مقاطع و در هر سن و سالی . بیست سالگی . سی سالگی . چهل  ...

ستایش بیست سالگی اما شاید بدین خاطر که پسر بزرگه چند ماهی است بیست ساله شده است . بچه ها و بزرگ شدن های پی در پی بچه ها مثل آیینه ای که آدمی خودش را در آن ببیند . خودش را و زندگی اش را . در هر سن و سالی . حتی بیست سالگی .

بیست سالگی که البته هیچ نشان و هیچ شباهتی با بیست سالگی این بچه ها ندارد . و چه خوب که ندارد . که بیست سالگی بچه هایمان هیچ ردی و هیچ اثری از بیست سالگی ما ندارد . بیست سالگی هایی که از آن همین نشان بس که در دهه شضت گذشت .

دهه ای که برود که برنگردد . هرگز . دهه ای که اگر چه بخشی از زندگانی است اما هیچ ستایشی ندارد . نه ده سالگی و نه بیست سالگی و نه هیچ سن و سالی که در این دهه گذشته باشد . دهه ای که گذر زندگانی هیچ بنی بشری حتی زندگی گرگ بیابان هم به آن نیفتد !